توی یکی از جلسات فن بیان ازمون خواستن که علایقمون رو توی 5 دقیقه بنویسیم و من وقتی خودکار دستم گرفتم لب و لوچم شل شد شد هیچی به ذهنم نمیومد و وقتی به بقیه نگاه کردم دیدم یه لحظه خودکاره از حرکت واینمیسته.
چیزی ننوشتم.به نوشته بقیه که گوش دادم دیدم من واقعا خودمو نمیشناسم.رنگ مورد علاقعی ندارم.غذای مورد علاقم مشخص نیست. جای مورد علاقعه ای ندارم.
درصورتی که اونا با تمام جزئیات علایقشونو بلد بودن.
الان به این نتیجه رسیدم وقتی من نمیدونم توی زندگیم از چه چیزای خوشم میاد و میتونم ازشون لذت ببرم با کدوم حقی میخوام زندگی لذت بخشی داشته باشم؟
دیدم توی خانواده های دوستام.اونا میدونن که فلانی رنگ مورد علاقش چیه.بازیگری که دوست داره کیه غذایی که بتونن باهاش خوشحالش کنن چیه
ولی من اینطوری نبودم.
واسه لذت بردن از زندگی نیازه که بدونیم چه چیزایی برامون لذت بخشه(یک کلام.خودمونو بشناسیم(:)
درباره این سایت